درباره دکتر اِسرا اِلبابلی، تنها دندانپزشک ناشنوا ی مصر
دندانپزشک شدن به خودی خود با موانع زیادی همراه است، حال اگر شخصی دچار نقص جسمی باشد طبیعتاً رسیدن به این هدف برایش بسیار سختتر میشود، اما بانویی مصری، ثابت کرده است که پیمودن این راه غیرممکن نیست.
دکتر اِسرا اِلبابلی (Esraa El-Bably) تنها دندانپزشک ناشنوا در مصر است. او در کشوری زندگی میکند که تبعیضهای زیادی علیه افراد دارای نقص جسمانی حکمفرما است و افراد ناشنوا برای بسیاری از حرفههای عملی فاقد صلاحیت شناخته میشوند، اما به گفته خودش، تصمیم گرفته یک شغل سخت و چالشبرانگیز را انتخاب کند تا به جامعه ثابت کند پیشزمینههای ذهنی که در مورد افراد ناشنوا وجود دارند، اشتباه است.
اِسرا از دوران مدرسه، شروع به جنگیدن با این تبعیضها کرد. او میخواست به مدرسه افراد معمولی برود، اما مدارس مصر از پذیرفتنش خودداری کردند و مادرش که هوش و استعدادش را میدید، او را برای تحصیل به بحرین برد.
اِسرا در سن هفده سالگی یک جراحی کاشت حلزون گوش انجام داد و شنواییاش را به دست آورد و در دوران تحصیلش یعنی هجده سال هر روز وقتی به خانه میآمد جلسه گفتار درمانی داشت. او میگوید: «وقتی کوچک بودم، سایرین باور نمیکردند که این روش بر من تأثیری داشته باشد، اما حالا این تأثیرات مشهود است.» معلمش میگوید: «اِسرا بسیار باهوش بود، به همین دلیل ما نمیخواستیم او را رها کنیم. او ما را ترغیب کرد که یک مسیر سخت را شروع کنیم و ما هم این کار را انجام دادیم.»
حال تصور کنید دکتر اِلبابلی برای ورود به دانشکده دندانپزشکی چه مشقاتی داشته است. او برای ورود به دانشکده دندانپزشکی مصر، به همان مشکلی که در ابتدای مدرسه روبرو شد، برخورد کرد و دانشکدهها، یکی پس از دیگری، درخواست او را رد میکردند، اما اِسرا آنقدر پافشاری کرد تا بالاخره دانشکدهای درخواست او را پذیرفت. حال او مجبور بود برای اینکه به دانشکده محل تحصیلش بقبولاند که دارای صلاحیت کافی است، بجنگد.
دکتر اِسرا اِلبابلی در حال حاضر یک دندانپزشک موفق است و مطب شخصی خود را اداره میکند. او میگوید: «زمانی که میخواهم با بیمار ارتباط برقرار کنم، هیچ کاستی احساس نمیکنم.»
یکی از بیمارانش هم در تائید این حرف میگوید: «اِسرا دندانپزشک بسیار خوبی است. انگار اصلاً نقص شنوایی نداشته باشد، من هیچ مشکلی برای ارتباط برقرار کردن و گفتن مشکل دندانم به او ندارم.»
دکتر اِسرا اِلبابلی که حالا به طعم شیرین تلاشهایش را چشیده است، میگوید: «آرزو دارم جامعه ما افرادی که ناتوانیهای مختلفی دارند را بپذیرد و آنان را طرد نکند. چرا که همه انسانها با هم متفاوت هستند و هر کدام نقاط ضعف خود را دارند، اما میتوان این نقاط ضعف را به نقاط قوت تبدیل کرد و وقتی قوی باشی و برایت مهم نباشد دیگران چه فکری میکنند، همه چیز دست به دست هم میدهند تا به هدفت برسی.»