گفتگو با دکتر امیر خاوری درباره حدود ورود دندان‌پزشکان عمومی به درمان ارتودنسی

هم‌پوشانی درمان‌های بالینی دندان‌پزشکی و ورود دندان‌پزشکان به سایر تخصص‌ها به غیر از حوزه تخصصی خود، امری رایج است، اما در این بین ورود دندان‌پزشکان عمومی به ارتودنسی، به موضوعی چالش برانگیز تبدیل شده است که موافقان و مخالفان آن دلایل مختلفی را برای صحیح یا غلط بودن آن عنوان می‌کنند.

دکتر امیر خاوری، اولین استاد ارتودنسی دانشکده دندان‌پزشکی مشهد و بنیان‌گذار بخش تخصصی ارتودنسی در این دانشکده می‌گوید: «آموزش دادن ارتودنسی در دوره‌های کوتاه‌مدت غیرممکن است و هر اندازه هم دانشجو باهوش و مستعد باشد، امکان ندارد استاد بتواند در چند جلسه چنین مبحث گسترده‌ای را به او تفهیم کند. بنابراین در حال حاضر فرهنگستان علوم پزشکی به شدت در صدد تعطیلی مراکزی است که مدعی هستند تخصص‌های پزشکی و دندان‌پزشکی را در چند جلسه به افراد می‌آموزند.»
او ادامه می‌دهد: «من به عنوان شخصی که بیش از چهل سال درمان ارتودنسی کرده است، نتیجه این آموزش‌های سطحی و درمان‌های ناقص ناشی از آن را مرتب در مطب خودم می‌بینم و شاهد هستم بیمارانی برای تصحیح عوارض ناشی از آن، به من مراجعه می‌کنند که دندان‌پزشکشان اصلاً سیم مناسب برای ارتودنسی دندان‌های آنان را هم نمی‌شناخته است و در نتیجه دچار مشکلات متعددی مانند سردرد، گردن‌درد و اختلال جویدن و تکلم شده‌اند و قسمت تلخ ماجرا هم این است که نمی‌توان این عوارض را تصحیح کرد.»
او تأکید می‌کند: «طول دوره تخصص ارتودنسی، سه سال است که دو سال آن به ارتودنسی ثابت و یک سال آن به ارتودنسی متحرک اختصاص دارد و اگر دانشجو این دوره را طی نکند قطعاً در درمان دچار مشکل می‌شود. بنابراین اگر به من بگویند در ازای ساعتی ده میلیون تومان در مراکز غیر دانشگاهی، ارتودنسی تدریس کنم، نمی‌پذیرم، چرا که می‌دانم هم آبروی خودم را می‌برم، هم به بیماران صدمه می‌زنم و هم به دندان‌پزشکی که سر کلاس نشسته است خیانت می‌کنم.»

دکتر خاوری، در بخش دیگری از سخنان خود، حق ذکر کردن چهار رشته تخصصی بر تابلوی مطب پزشکان را از جمله قوانین غلط سازمان نظام پزشکی و خیانت در حق مردم می‌شمارد و می‌گوید:‌ «گاهی در سطح شهر مشاهده می‌کنم افرادی که می‌‌دانم با هزار تقلا در دکترای دندان‌پزشکی پذیرفته شده‌اند، بر تابلوی مطب خود، البته بدون ذکر کردن کلمه “متخصص”، نام چهار رشته تخصصی را می‌نویسند و مردم بی‌گناهی هم که آن‌ها را می‌خوانند، نمی‌دانند برای هر یک از این تخصص‌ها حدود سه سال آموزش دانشگاهی لازم است. در نتیجه به آنان مراجعه می‌کنند و دچار عوارض بزرگ و جبران‌ناپذیر می‌شوند.»
او ادامه می‌دهد: «انجام ارتودنسی متحرک، مستلزم حداقل یک سال آموزش دانشگاهی است و البته این در حالی است که دندان‌پزشک بخواهد این کار را اصولی فرا بگیرد، اما اگر قرار باشد پلاکی که خودش هم نمی‌داند چیست درست کند و در دهان بیمار بگذارد و پولی هم از او دریافت کند و در نتیجه یکی از دندان‌های بیمار سر از مغرب و دیگری سر از مشرق دربیاورد، چنانچه نمونه آن را این روزها زیاد می‌بینیم، مختار است.»

دکتر امیر خاوری، در پایان خاطرنشان می‌کند: «با تمام این اوصاف، ورود دندان‌پزشکان عمومی به ارتودنسی، به حال بنده توفیری ندارد، چرا که من چهل و سه سال مطب داری کرده‌ام و در شرف بازنشستگی هستم، اما سؤالم این است که آیا این افراد زیبایی لبخند و سلامتی فرزند خودشان را هم به دست کسی می‌سپارند که یک دوره کوتاه‌مدت ارتودنسی دیده است؟ من حاضرم با هر کسی که در ایران مدعی است می‌توان ارتودنسی را خارج از دانشگاه به دندان‌پزشکان یاد داد به بحث بنشینم و به او ثابت کنم که این کار غلط است و بازنده آن بیماران از همه جا رانده و مانده‌ای هستند که تحت این درمان‌های غلط سلامتی خود را از دست می‌دهند و پول و غرامت هم برای آنان سلامتی نمی‌شود.»

منبع: دندانه