شواهد حاکی از نقش آلودگی هوا در ابتلا به آلزایمر و زوال مغزی می باشند.
???ذرات سولفات، نیترات، آمونیوم، کربن سیاه و فلزات سنگین حداقل 200 برابر کوچکتر از ضخامت موی انسان هستند. این ذرات بسیار کوچکتر از آن هستند که توسط بسیاری از حسگرهای آلودگی هوا به دقت تشخیص داده شوند. عموما با قطر کوچکتر از 0.2 میکرومتر، این ذرات "فوق ریز" در رده گسترده تری از آلوده کننده های هوا که عموما از آن ها با عنوان PM2.5 یاد می شود، قرار دارند؛ چرا که اندازه شان 2.5 میکرومتر یا کمتر است.
???هنگامی که بحث سمیت پیش می آید، اندازه اهمیت دارد: هر چه ذراتی که سلول ها در معرض آن ها قرار می گیرند، کوچک تر باشند، سطح استرس اکسیداتیو سلول ها بیشتر می شود؛ که با تولید مولکول های شیمیایی فعالی همچون پراکسیدازها که می توانند به DNA و دیگر ساختارهای سلولی صدمه بزنند، مشخص می شود.
???بعضی از خطرات استنشاق ذرات ریز و فوق ریز مانند آسم، سرطان ریه و به تازگی نیز بیماری های قلبی، به خوبی مشخص شده اند. اما مجموعه ی در حال تزایدی از مدارک نشان می دهند قرارگیری در معرض این ذرات می تواند سبب آسیب به مغز، تسریع پیری شناختی و حتی افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و دیگر انواع زوال مغزی شوند.
???ارتباط بین آلودگی هوا و زوال مغزی همچنان جای بحث است، اما تعداد در حال افزایشی از مطالعات اپیدمیولوژیک در سرتاسر جهان، یافته های جدید از حیوانات مدل و مطالعات تصویربرداری مغزی انسان و روش های دقیق مدلسازی، هشدارهایی را در رابطه با قرارگیری در معرض PM2.5 به همراه داشته اند.
???به عنوان مثال اخیرا در تحقیقی 11 ساله، محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی اعلام نموده اند، قرار گیری در معرض PM2.5 با مقادیری بیشتر از استاندارد آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا ( 12µg/m3)، سبب دو برابر شدن خطر زوال عقلی در بانوان مسن می گردد.
???در ماه اخیر، محققان دانشگاه تورنتو در مجله Lancet نتایج تحقیقی را به چاپ رساندند که نشان می داد، در میان 6.6 میلیون نفر ساکنین ایالت انتاریو، کسانی که در فاصله پنجاه متری جاده های اصلی – جایی که مقادیر آلودگی های ریز غالبا 10 برابر فاصله 150 متری نسبت به جاده است – زندگی می کنند، 12 درصد احتمال ابتلا به زوال عقلی بیشتری نسبت به افراد با فاصله ای بیش از 200 متر از جاده دارند.
???سگ های دارای جنون مکزیکوسیتی در سال های اولیه هزاره سوم، اولین نشانه های رابطه استنشاق هوای آلوده در تخریب اعصاب را نشان دادند. محققین دریافته بودند سگ های پیر در مناطق نسبتا آلوده شهر عموما دچار زوال عقلی می شوند و حتی صاحبان خود را نمی شناسند. مغز این سگ ها تجمعات بیشتری از پروتئین آمیلوئید بتا – همان رسوباتی که در مبتلایان به آلزایمر دیده می شوند – نسبت به سگ های در شهرهای با آلودگی کمتر دارند.
