عضو هیئت علمی دانشگاه مدیریت و اطلاع رسانی گفت: گردشگر پزشکی کسی است که باید در کنار دریافت خدمات پزشکی از خدمات گردشگری مقصد نیز استفاده کند. به همین خاطر بیماران حاد معمولاً گردشگران سلامت نیستند و بازار امروز گردشگری سلامت عمدتاً جراحی‌های زیبایی ودندانپزشکی است.

جباری در نخستین همایش رویکردهای جامع به گردشگری سلامت استان اصفهان اظهار کرد: هیچ برنامه مدونی برای توسعه گردشگری نداریم و وقتی در این همایش مدیرکل میراث فرهنگی، رییس دانشگاه هنر و بسیاری دیگر از روسا به جای حضور قائم مقام می‌فرستند چگونه می‌توانیم عنوان کنیم برای گردشگری سلامت دغدغه داریم؟

وی افزود: در گردشگری پزشکی فقط شعار می‌دهیم. چگونه در بیمارستان‌هایی که بیماران بومی باید برای دریافت خدمات مدتهای بسیار طولانی در لیست انتظار بمانند، می‌توانیم عنوان کنیم زیرساخت‌های لازم برای گردشگری سلامت را داریم؟

این عضو هیئت علمی دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی دانشگاه اصفهان گفت: گردشگری سلامت سه بخش اصلی دارد. نخست گردشگری تندرستی که در آن فرد بیمار نیست و برای دریافت خدمات بهبود کیفیت زندگی مسافرت می‌کند. دوم فردی که به بیماری‌های روتین مبتلا شده و از درمان‌های غیرپزشکی همچون آب درمانی یا گل‌درمانی استفاده می‌کند و سوم گردشگری پزشکی که در آن فرد بیمار از خدمات نوین پزشکی بهره می‌برد.

جباری ادامه داد: تاریخچه گردشگری سلامت مربوط به زمان‌هایی است که مردم برای استفاده از چشمه‌های آب گرم سفر می‌کردند. اما حدود دو دهه است که صنعت گردشگری پزشکی به صورت حرفه‌ای آغاز به کار کرده است.

وی افزود: در واقع گردشگری پزشکی از سال 1997 با ورشکستگی جنوب شرق آسیا آغاز شد و با تأسیس بیمارستانی در تایلند که نقطه عطف گردشگری پزشکی محسوب می‌شود این اتفاق افتاد. البته اگر کسی به خاطر فقدان خدمات پزشکی به کشور دیگر سفر کند گردشگر پزشکی نیست و تنها مسافر پزشکی است.

عضو هیئت علمی دانشگاه مدیریت و اطلاع رسانی گفت: گردشگر پزشکی کسی است که باید در کنار دریافت خدمات پزشکی از خدمات گردشگری مقصد نیز استفاده کند. به همین خاطر بیماران حاد معمولاً گردشگران سلامت نیستند و بازار امروز گردشگری سلامت عمدتاً جراحی‌های زیبایی، دندانپزشکی، نازایی و در مرحله بعدی جراحی‌های انتخابی را شامل می‌شود.

جباری ادامه داد: نخستین گزارش در سال 2006 عنوان کرد 19 میلیون گردشگر سلامت 20 میلیارد دلار گردش مالی ایجاد کرده‌اند و سود گردشگری سلامت 3 الی 7 برابر گردشگری عادی محسوب می‌شود که البته محدودیت‌های سرمایه گذاری، قوانین بین المللی، محدودیت منابع انسانی، قوانین بیمه‌ای و عدم وجود رقابت از چالش‌های این صنعت به حساب می‌آید.

وی افزود: باید بدانیم در گردشگری سلامت چقدر امکانات داریم. اینکه طب سنتی غنی یا حوضچه‌های آب گرم یا داشته‌هایی از این قبیل در کشور وجود دارد به معنای زیرساخت نیست و نمی‌توان گفت در کشوری که در خدمات دادن به بیماران خودمان مانده‌ایم می‌توانیم حرف از گردشگری سلامت بزنیم.

هم‌چنین محمد امیرخانی، کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی  اظهار کرد: در سال 1395 حدود پنج میلیون گردشگر خارجی وجود داشته است که احتمال می‌رود که 10 درصد از این طیف گردشگران سلامت هستند.

وی ادامه داد: هر گردشگر سلامت 100 بشکه نفت است و همین موضوع نشان می‌دهد حرکت به سمت گردشگری سلامت می‌تواند اقتصاد کشور را متحول کند. البته در این بحث چالش‌های متعددی نیز وجود دارد که نبود برنامه ریزی مدون و برخورد سلیقه‌ای مدیران از این چالش‌ها است.

این کارشناس مدیریت خدماتی بهداشتی و درمانی افزود: ناهماهنگی‌های موجود و تعدد در متولیان، تلقی غلط گردشگران خارجی در باره امنیت کشور، عدم وجود نوآوری، عدم تقسیم صحیح وظایف بین سازمانی و عدم علاقه شرکت‌ها و آژانس‌های گردشگری به فعالیت در این صنعت از دیگر مشکلات گردشگری سلامت است.

امیرخانی گفت: در بعضی از زیرساخت‌های ساده از جمله وب سایت‌های بیمارستان‌ها و مراکز خدماتی مشکلات عمیقی وجود دارد. باید وب سایت‌های بیمارستان‌ها به گونه‌ای باشد که بیماران بتوانند به راحتی پرونده پزشکی خود را در آن‌ها بارگذاری کنند و برای انتخاب مقصد سفر سلامت خود از مشاوره تخصصی بیمارستان‌ها استفاده کنند.

منبع: ایسنا

 مشاهده خبرهای بیشتر

عضویت در کانال تلگرام دنت آنلاین