دکتر نوید ناصرى
دندانپزشک، متخصص ارتودنسى
عضو شورای عالی نظام پزشکى کشور
در دوره‌ای که طبقه ثروتمندان نوظهور به لطف کاسبى در تحریم‌هاى دهه اخیر و بی‌ثباتی و بازار ارز و فروش چمدانى نفت، آن هم با یا بدون نفت‌کش و دکل مربوطه و از سویى دیگر واردات شیر مرغ و جان آدمیزاد و سنگ‌پا از چین و غیره در کشور نمایان شده‌اند، موضوع تأسیس دانشکده دندانپزشکى خصوصى با بودجه ٨٠ میلیارد تومانى، بیشتر به طنزى تلخ شباهت دارد تا یک طرح کارشناسى شده توسط کارشناسان عرصه سلامت.
مگر در طى بیش از یک دهه گذشته، کم شاهد دندانپزشک شدن فرزندان مسؤولین مختلف یا ثروتمندان خلق‌الساعه از راه‌های تحصیل در خارج از کشور و تحصیل در دانشکده‌های نوظهور ۴٨ گانه بودیم که کار به تأسیس دانشکده دندانپزشکى خصوصى رسیده است؟
در کشورى که رابطه حرف اول را در قیاس با ضابطه می‌زند و یکی از مصادیق آن، اینکه در شرایطى که پذیرش دانشجو در دانشکده‌های دولتى، آزاد و بین‌الملل فقط باید از مسیر کنکور سراسرى میسر باشد، باز هم شاهد پذیرش بالاتر از ظرفیت اعلام شده در دفترچه کنکور هر سال بوده‌ایم، دیگر چه جاى تأسیس دانشکده دندانپزشکى خصوصى است؟ منطق می‌گوید زمانى باید در این امر از بخش خصوصى و در حقیقت ثروت‌اندوزان استمداد طلبید که نیاز کشور توسط بخش دولتى تأمین نشود، اما ما همین حالا بیش از نیاز کشور دندانپزشک روانه جامعه کرده‌ایم و در آینده با سونامى دندانپزشک مواجه هستیم.
مبانى فکرى ثروتمندى و ثروت سازى حکم می‌کند که در پس‌زمینه ذهنى مؤسسان دانشکده دندانپزشکى خصوصى، سواى دندانپزشک شدن رابطه‌مند فرزندان و نزدیکان و افراد مورد وثوق، این سرمایه‌گذاری، سودآوری اقتصادى هم داشته باشد که آن‌هم وارد چرخه معیوب پذیرش دانشجو منوط به پرداخت شهریه‌ها و کمک‌های نقدى کلان و غیره توسط افرادى خواهد شد که از توانمندی‌های چندانى جز ثروت خانواده، برخوردار نیستند!!!
برخى معتقدند که ممکن است خیرینى علاقه‌مند به هزینه کرد در این عرصه و تأسیس دانشکده خصوصى دندانپزشکى باشند، که در پاسخ به ایشان باید گفت عرصه سلامت، چاه‌ها و چاله‌های فراوانى دارد و اگر کسى نیت کار خیرى دارد، بجاى تأسیس دانشکده خصوصى دندانپزشکى، بهتر است به رفع یکى از این چاله‌های بخش بهداشت و سلامت بپردازد. از آن گذشته این خیرین می‌توانند در موضوعات اجتماعى و ارتقاء فرهنگ سلامت زیستن، آن‌هم در همه ابعاد سلامت، بپردازند و هزینه کنند و نه صرفاً دانشکده‌ای براى تربیت دندانپزشک که نه‌تنها کشور هیچ نیازى به دندانپزشک بیشتر ندارد بلکه دندان‌پزشکان موجود هم افزون بر ظرفیت استاندارد کشور هستند.
امید می‌رود که تصمیم سازان عرصه سلامت، در واپسین ماه‌های دولت یازدهم و رسم رایج در تصویب قوانین محیرالعقول در انتهاى دولت‌ها صرفاً با مطامع خاص انتخاباتى و اقتصادى وغیره، در مورد تأسیس دانشکده‌های خصوصى دندانپزشکى و پزشکى عجولانه تصمیم نگیرند. چرا که تجربه نشان داده که تصحیح تصمیمات اشتباه دولتمردان سابق، به مثابه شکستن شاخ غول است و عملاً اجرایى نمی‌شود. بنابراین بهتر است چنین پیشنهاد‌های برآمده از جلسات محفلى و دوستانه را به کارشناسان امر محول نمایند تا کشور را دچار خسرانى دیگر نکنند.
منبع: دندانه
