گفتگو با دکتر شفیع جعفری، کارشناس بیمه و عضو کمیته دندانپزشکی سندیکای بیمه درباره راهکار نظارت بر تعرفه خدمات دندانپزشکی
تعیین تعرفه‌های خدمات دندانپزشکی که شورای عالی بیمه و سازمان نظام‌پزشکی، بیش از ۱ سال است کمیته‌ای را به منظور آن مشخص کرده‌اند، داستانی طولانی با مخالفان و موافقان و نظرات متعدد است. آیا تعیین و اجرای تعرفه یکسان برای خدمات پزشکی، تجربه‌ای موفقیت‌آمیز است که بتوان آن را در دندانپزشکی هم آزمون کرد یا از طرف دیگر، آیا می‌توان کار را به تعادل نظام عرضه و تقاضا واگذار و بدون نظارت رها کرد؟
دکتر شفیع جعفری، از جمله دندان‌پزشکانی است که به‌عنوان کارشناس بیمه، در زمینه تعیین تعرفه خدمات دندانپزشکی صاحب نظر و تجربه است و عضویت و کارشناسی بیمه‌های سینا و کوثر را در کارنامه دارد. بنابراین مناسب دیدیم حول این محور، با او گفتگویی داشته باشیم که در ادامه می‌خوانید:
آقای دکتر جعفری! آیا به عنوان یک کارشناس بیمه، معتقد هستید می‌توان دندان‌پزشکان بخش خصوصی را ملزم به رعایت تعرفه‌های یکسان کرد یا آیا تعیین تعرفه‌ها فقط برای بیمه‌ها و شکایات سازمان نظام‌پزشکی ضروری هستند؟
من از شما سؤال می‌پرسم که آیا نرخ خدمات درمانی در حوزه پزشکی یکسان است؟ برای پاسخ به این سؤال، تصور کنید بیمار نیاز به دریافت یک عمل جراحی پرخطر دارد. بنابراین برای مشاوره به چند پزشک در داخل کشور مراجعه می‌کند و گاهی هم به کشورهای دیگر می‌رود و نرخ‌های متفاوت آن خدمت را بررسی می‌کند و در نهایت، برای دریافت خدمت درمانی مورد نظر، نزد هر پزشکی که با او توافق کرد می‌رود. بنابراین می‌توانیم نتیجه بگیریم که در پزشکی هم، عرضه و تقاضا تعرفه را متعادل می‌کند.
استدلال برخی پزشکان و دندان‌پزشکان این است که هنر درمانگران مختلف با یکدیگر هم ارزش نیست و هر یک، باید بر مبنای تجربه و تبحر خود از بیمار تعرفه دریافت کنند، اما خدمت درمانی، جزو ضروریات است و هنری نیست که بیمار در خریدن یا نخریدن آن مختار باشد. بنابراین نمی‌توانیم نظارت و چارچوب‌ها را کنار بگذاریم تا پزشکان خود برای هنر درمان خود قیمت تعیین کنند.
درست است، اما من به جای تعیین تعرفه دقیق برای بخش خصوصی، معتقد به تعیین سقف تعرفه هستم. ما در سندیکای بیمه تلاش کرده‌ایم که برای بیمه‌های مکمل دستورالعمل تعرفه‌ای یکسان گزینش کنیم و پیشنهاد بدهیم، اما باز هم می‌بینیم که نمی‌توان این چارچوب‌ها را خیلی دقیق تعیین کرد. چرا که برای مثال، گاهی بیمه‌گذار خدمات بهتر درخواست می‌کند و بیمه‌گر هم در قبال پرداخت هزینه بیشتر، این خدمات را از مراکز طرف قرارداد خود می‌خواهد. بنابراین، می‌بینیم که نمی‌توان برای یک خدمت درمانی، نرخ یکسان تعیین کرد.
اما در این صورت، تعرفه‌ها شناور می‌شوند و بیمار برای خرید یک خدمت دندانپزشکی بین مراکز مختلف سردرگم می‌شود.
این مشکل را هم می‌توان با افزایش تعداد یونیت‌هایی که دولت و بیمه‌ها می‌توانند بر آن‌ها نظارت داشته باشند حل کرد. اگر بیش از ۵۰ درصد یونیت‌های کشور، تحت نظارت این مراکز قرار بگیرد و برای خدمات دندانپزشکی، تعرفه واقعی، نه تعرفه‌ای که دندانپزشک به فکر گریز از آن باشد، تعیین شود، بیمار می‌داند برای خدمتی که در این مراکز دریافت می‌کند چه مقدار هزینه باید بپردازد. در کنار این کار هم، سازمان نظام‌پزشکی هر شهر با مشورت انجمن دندانپزشکی، برای خدماتی که دندان‌پزشکان عمومی ارائه می‌دهند، سقف تعرفه جداگانه و برای خدماتی که دندان‌پزشکان متخصص ارائه می‌دهند هم، سقف تعرفه جداگانه تعیین کند. به اعتقاد من اگر این امر محقق شود، دیگر شکایت و نارضایتی قابل ملاحظه‌ای باقی نمی‌ماند.
حال رویکرد کمیته تدوین تعرفه‌ها در این خصوص چیست و چقدر در مسیر هدف خود پیش رفته است؟
در حال حاضر کار تعیین تعرفه‌ها بیشتر به وزارت بهداشت محول شده و معاونت درمان و معاونت بهداشتی این وزارتخانه، به این کار مشغول هستند. رویکرد آن‌ها هم تعیین ارزش خدمات و جزییات آن از قبیل سهم دستمزد و مواد مصرفی و غیره است، اما من به شخصه معتقد هستم که تعیین این جزییات برای بخش خصوصی کار را سخت می‌کند. بنابراین، می‌توان آن‌ها را برای بیمه‌های مکمل و تعرفه‌های دولتی لحاظ کرد و برای بخش خصوصی هم بر مبنای همین تعرفه‌ها عددی را به‌عنوان سقف در نظر گرفت. مشکل اینجا است که در حال حاضر، رویکرد وزارت بهداشت بر کاهش تعرفه‌ها قرار گرفته است، اما این چاره کار نیست. چرا که اگر دندانپزشک، مشاهده کند تعرفه بیمه‌ها پایین است و مقرون به صرفه نیست، با آن‌ها قرارداد نمی‌بندد و نرخ آزاد را از بیمار درافت می‌کند.
منبع: دندانه
