گروه نمایندگان ضریب کا دندانپزشکی ایران در پاسخ به نامه دکتر مجمدجعفر اقبال  جوابیه‌ای را برای پایگاه خبری دندانه ارسال کرده‌اند که در ادامه می‌خوانید:

استاد ارجمند جناب آقای دکتر اقبال
با سلام و عرض ادب و آرزوی تندرستی و شادمانی برای شما
در ابتدا باید مراتب امتنان و سپاس خود را به حضورتان تقدیم نماییم که حداقل بین اساتید قدیمی، شما آنقدر به جوانان بها میدهید که مطالبی را جهت توصیه و ترویج اخلاق برای آنان مرقوم فرمائید.

۱- همانگونه که فرمودید تلف کردن عمر هر فرد حتی برای یک ثانیه گناهی نابخشودنی و حق الناس است که به عهده مسبب آن است.مطمئنا هر فردی که احساس کند در حقش اجحاف صورت گرفته در پی احقاق حق خود بر می آید همانگونه که خود به نیکی اشاره کردید آیین نامه های تبعیض آمیز و خلاف قانون سبب اعتراضات گسترده شد ، اما جای تعجب است که وقتی این اعتراضات بالا گرفت چرا مصلحان جامعه دندانپزشکی سکوت کردند و از آن بدتر صاحب منصبان به جای چاره سازی باب گفتگو را بستند و عنوان نمودند که با این جوانان “وعده ای” نداشته و ندارند؟

۲- بسیار نیک فرمودید ، تضارب آرا بسیار عالی و نیکو است، اما در مسائل علمی و صنفی ، در کنار تضارب آرا یکدلی و هم صدایی است که به نتیجه نهایی خواهد رسید، کما اینکه در همین حرکت اعتراضی به تعهدات غیر قانونی ،چند صدایی یکی از بهانه هایی بود که سبب گشت نتیجه نهایی بسیار طولانی تر از زمان ممکن حاصل شود.

۳-ای کاش همه بزرگان و صاحب منصبان این رشته بی رمق ما مثل شما می اندیشیدند و همه فکر و رفتار آنها حفظ مقام و منصب های پوشالی و زود گذر نبود،آنچنان که حتی حاضر هستند به خواسته های معقول و منطقی همکاران جوان خود پشت کنند و در نهایت دوستان دیگری به جز هم رشته های ما، دلسوز تر از پیشکسوتان و اساتید دندانپزشکی دوشادوش ما حرکت کنند و در صدد رفع مشکلات جامعه متعهدین ضریب کا برآیند.

۴-فضای دو قطبی زمانی به وجود می آید که یکی از طرفین و یا شاید هر دو طرف گوش شنوا و تحمل شنیدن نظرات و خواسته های یکدیگر را نداشته باشند، اگر منظور شما استاد عزیزتر از جان رویارویی متعهدین ضریب کا با دبیرخانه است، باید پرسید چند بار تقاضای دیدار با مسئولین دبیرخانه را دادیم و قبول نکردند؟ چند بار ما را از پشت درهای دبیرخانه به لابی وزارت راهنمایی کردند؟چند نامه متدولوژیک به آقایان نوشتیم و جوابی نگرفتیم؟ فضای دو قطبی متاسفانه بدین صورت شکل می گیرد و گسترش می یابد.

جناب دکتر اقبال استاد گرامی
متاسفانه آنچه به عنوان دانشکده های خالی از استاد نامیده اید، به چند عامل بر میگردد از جمله توزیع نامناسب نیرو ها به گونه ای که دانشکده ای با نیروی مازاد مواجه است در حالی که دانشکده ای نیاز مبرم به همان رشته را داراست ، عدم وجود عوامل انگیزشی در دانشگاهها که حتی در برخی موارد سبب خروج نیروهای پیمانی از دانشگاهها شده است یکی دیگر از این دلایل است و عدم تمایل متخصصین جوان به شرکت در فراخوان جذب را نیز به این دلایل اضافه نمایید، پس بنابراین ریشه یابی صحیح کلید حل مشکل است نه اینکه صورت مساله را پاک کنیم و قانونی شدن مدت تعهدات را سبب ساز بحران و مشکلات در دانشگاهها بدانیم.
ما به عنوان جامعه متعهدین و متخصصین جوان دندانپزشکی کشور امیدواریم که بزرگان آغوش خود را به روی ما باز کنند، از برج های عاج خویش برون آیند و با ما که آینده سازان این رشته و این مرزوبوم نامیده می شویم به گفتگو بنشینند و مطمئن باشند که ما نیز قصد اصلاح داریم و مانند آنها قصدمان کمک به رشته مورد علاقه و حرفه خود می باشد و نه تخریب و تیشه به ریشه خویش زدن. ای کاش این بار به احترام شما استاد گرانقدر باب گفتگو جهت حل مشکلات باز گردد، ما آمادگی شنیدن توصیه ها و راه حل های شما بزرگان را داریم انشالله که در طرف مقابل نیز چنین باشد زیرا:
“فبشر عباد الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه”
ایام عزت مستدام
شاگردان شما، گروه نمایندگان ضریب کا دندانپزشکی ایران
دکتر سهیل کوشایی
دکتر امیر عباس صبوری
دکتر سعید باقی
دکتر سیده سعیده علوی
دکتر امیرحسین شکیبامهر
دکتر سهیل آذرخش
دکتر سارا رمضانیان نیک
دکتر احمد روحانیان
دکتر امید توکل

منبع: دندانه

مشاهده خبرهای بیشتر

عضویت در کانال تلگرام دنت آنلاین